Iako se Srbija vekovima nalazila na prostoru čestih ratova, razaranja, požara i seoba, na vihornim putevima koji su vodili iz Evrope na Istok i sa Istoka u Evropu, u njoj je ostalo bogato kulturno-istorijsko nasleđe. Raznolikost i bogatstvo spomenika nastalih u prošlosti i njena prirodna lepota, čine Srbiju veoma zanimljivom zemljom i sastavni deo su njene turističke privlačnosti.

Svedočanstva o praistorijskom životu na ovom području su brojna arheološka nalazišta. Lepenski Vir, prva privredno-društvena struktura iz 6500 i 5500 godina pre nove ere, Starčevo iz ranijeg neolita 5500 do 4500 godina pre nove ere i Vinča iz kasnijeg neolita 4500 do 3200 godina pre nove ere, svedoče da je ovde tokom milenijuma bilo kulturno središte praistorijskog sveta.

O šest vekova rimske imperije na području Srbije danas svedoče ostaci značajnih rimskih puteva i gradova– Gamzigrad, Sirmijum, Medijana, sa raznovrsnim građevinama.

Jedna od najznačajnijih sačuvanih spomeničkih celina u Srbiji su pravoslavni manastiri, nastali u razdoblju od 12. do 17. veka. Razmešteni su od Fruške gore na severu preko doline Morave i Ibra do Kosova i Metohije. Kompleks Stari Ras sa Sopoćanima, manastir Studenica i manastir Visoki Dečani sa Pećkom patrijaršijom, Gračanicom i crkvom Bogorodice Ljeviške u Prizrenu, pod zajedničkim nazivom „Srednjovekovni spomenici na Kosovu (Srbija)“ nalaze se na UNESCOListi svetske baštine.

Republički zavod za zaštitu spomenika kulture