Srbija se oduvek nalazila između Istoka i Zapada, i to ne samo geografski, već i politički i kulturološki. Najpre se našla između Vizantijskog i Rimskog carstva, a potom između Otomanske imperije i zapadnog hrišćanstva. Taj vekovni život na putevima osvajačkih vojski iz oba smera, izazivao je stalne seobe i mešanje stanovništva. Rezultat je multietničko, multikulturalno i multikonfesionalno društvo u Srbiji.

Čak i u vreme komunizma, stanovnici ovih krajeva bili su nešto između Varšavskog i NATO pakta. Za razliku od drugih postkomunističkih zemalja u regionu, ovdašnje stanovništvo ima svestranije obrazovanje, savremeniji pristup životu, bolje poznavanje stranih jezika i spremnije je za prihvatanje novih tehnologija i modela ponašanja.