Jedan od najistaknutijih srpskih vojskovođa.

Kao pitomac Artiljerijske škole učestvovao je u dva oslobodilačka rata protiv Turske 1876. i 1877-78. Od 1898. do 1904. predavao je strategiju na Vojnoj akademiji. Nakon Majskog prevrata 1903. bio je primoran da se penzioniše u činu generalštabnog pukovnika, ali je reaktiviran 1909. tokom Aneksione krize u Bosni. Posle Drugog balkanskog rata je po drugi put penzionisan, ali je pred samo izbijanje Prvog svetskog rata reaktiviran i postavljen za pomoćnika načelnika Štaba Vrhovne komande. Tokom Kolubarske bitke 1914. predata mu je komanda nad Prvom armijom, tada u vrlo teškoj situaciji. Zahvaljujući njegovim ličnim naporima i znanju, Prva armija se od jedinice u rasulu pretvorila u formaciju sposobnu za borbu. U potonjem srpskom kontranapadu, njegova armija je odigrala odlučujuću ulogu. Kolubarska bitka je bila jedna od najvećih bitaka u srpskoj istoriji, a Mišić je unapređen u čin vojvode. Prilikom proboja Solunskog fronta 1918. bio je načelnik štaba Vrhovne komande, pa načelnik Generalštaba do 1921.