Severni deo Srbije, Vojvodina, u predelima Panonske nizije, pretežno je ravničarski. Ravnice se nalaze i u Mačvi, Posavini, Pomoravlju i Stigu, kao i Negotinskoj krajini u istočnoj Srbiji. Srbija ima 55% obradivih površina, koje se najvećim delom nalaze u Vojvodini, glavnom poljoprivrednom regionu zemlje. Južno od reka Sava i Dunav nalazi se centralni deo Srbije i pobrđe Šumadije. Dalje prema jugu, brda postepeno prelaze u planine. Doline reka Velike, Južne i Zapadne Morave, Nišave i Ibra presecaju brdsko-planinske delove Srbije i predstavljaju glavne putne pravce.
Šumovitost Srbije iznosi 27,3%, a razlikuje se po regionima: Vojvodina 6,8%, centralna Srbija sa 32,8% i Kosovo i Metohija sa 39,4%.
Planinski reljef Srbije bogat je mnogim kanjonima, klisurama i pećinama, kao i očuvanim šumama sa mnoštvom endemskih vrsta. Planine Srbije dele se na:
Visinu preko 2000 m dostiže 15 planinskih vrhova, od kojih je najviši Đeravica na Prokletijama, sa 2656 m visine.
Reke Srbije pripadaju slivovima Crnog, Jadranskog i Egejskog mora. Tri reke su plovne celim svojim tokom kroz Srbiju: Dunav, Sava i Tisa. Delimično su plovne Velika Morava i Tamiš. Najduža reka koja teče Srbijom je Dunav, sa 588 km od ukupno 2783 km svog toka i njoj pripada preko 90% rečnog sliva. Najveće u Srbiji je veštačko akumulaciono jezero na Dunavu – Đerdapsko jezero, sa 253 km2površine.
Najveći gradovi u Srbiji (prema popisu stanovništva iz 2002):
Najduže reke u Srbiji:
Najveća jezera u Srbiji:
Najviši planinski vrhovi u Srbiji: