Srpska književnica i prva žena akademik.

Školovala se na Pedagogijumu u Budimpešti, a radila je kao nastavnica u Pančevu, Šapcu i Beogradu. Posvećena lepoti smislene reči, za života je stekla uvažavanje kao najobrazovanija i najumnija Srpkinja svoga vremena. Znalac više jezika i poznavalac više kultura i područja umetničkog izražavanja, Isidora je kao pisac, prevodilac i tumač književnih dela ponirala u samu suštinu srpskog narodnog govora i njegovog umetničkog izraza, smatrajući govor i jezik kulturnom smotrom naroda. Izabrana je za dopisnog člana Srpske kraljevske akademije 1939. godine, a za redovnog člana Srpske akademije nauka i umetnosti 1950. godine, kao prva žena akademik. Najznačajnija dela: „Pisma iz Norveške“ i „Hronika palanačkog groblja“.