Klasik srpske muzike i muzički pedagog.

Stevan Stojanović Mokranjac je kao gimnazijalac bio član Srpskog pevačkog društva, uz pomoć kog je 1879. godine otišao je na muzičke studije u Minhen, kod J. Rajnberga. Studije je nastavio 1884. u Rimu, kod Parizotija, a od 1885. do 1887. na Konzervatorijumu u Lajpcigu. Godine 1884. postaje horovođa pevačkog društva „Kornelije Stanković“, a 1887. dirigent Beogradskog pevačkog društva. Od 1887. do 1900. radio je i kao nastavnik muzike u Prvoj beogradskoj gimnaziji, a od 1901. kao predavač pojanja u Bogosloviji. Zajedno sa Stanislavom Biničkim i Cvetkom Manojlovićem osnivač je prve stalne Srpske muzičke škole 1899. u Beogradu, čiji je direktor bio do svoje smrti. Škola danas nosi njegovo ime. Njegovom zaslugom osnovan je prvi gudački kvartet u Srbiji. Godine 1906. izabran je za dopisnog člana Srpske kraljevske akademije. Najpoznatija njegova dela su „Rukoveti“, 15 spletova pesama zasnovanih na folklornim motivima iz različitih delova Srbije, Bosne, Makedonije, Bugarske, zatim „Primorski napjevi“ i duhoviti skerco „Kozar“. Komponovao je muziku za pravoslavna bogosluženja: velelepna „Liturgija“, iz koje je najpoznatija „Heruvimska pesma“, najznačajnije ostvarenje horske muzike u Srba, „Opelo u fis-molu“, „Tri statije“, „Tebe Boga hvalim“, „Veličanije svetom Savi“… Vredno je radio i kao melograf: poznati su njegovi zapisi „Narodnih pesama i igara sa melodijama iz Levča“, kao i dve značajne zbirke zapisa sa srpskim crkvenim napevima: „Osmoglasnik“ i „Strano pjenije“. Zaslužan je za uvođenje srpskog nacionalnog duha u umetničku muziku.

www.mokranjac.edu.rs