Književnik, filozof, pedagog i narodni prosvetitelj.

Spada u najznačajnije i najuticajnije ličnosti srpskog naroda u 18. i početkom 19. veka. Kao mladić otišao u manastir, ali se kasnije raskaluđerio, putovao po svetu i studirao na evropskim univerzitetima. Prešao u Srbiju 1806. (za vreme Prvog srpskog ustanka) i 1808. osnovao Veliku školu, a potom postao prvi ministar prosvete u Srbiji (1811). Znanje i ideje unosio u narod težeći da ga prosveti. Racionalist, rodoljub, reformator, borio se protiv sujeverja i svemoći crkve. Među prvima težio jedinstvu jugoslovenskih naroda, bez obzira na verske razlike. Zalagao se za upotrebu narodnog jezika u književnosti, za oslobođenje žena iz ropskog položaja itd. Najznačajnija dela: „Život i priključenija“, „Basne“, „Sovjeti zdravog razuma“. Sahranjen u porti Saborne crkve u Beogradu.