Srpski vladar i vojskovođa.

Drugi sin Vuka Brankovića i Mare, ćerke kneza Lazara. Đurađ je u početku bio na strani svog ujaka, despota Stefana, ali posle bitke kod Angore 1402. među njima dolazi do razlaza. Otada je Đurađ vodio turskofilsku, a despot Stefan ugrofilsku politiku, a pomirili su se 1412. Od 1422. do 1426. Đurađ se duže zadržavao u Zeti, gde je ratovao protiv Mlečana. Na državnom saboru 1426. Đurađ je bio proglašen za naslednika despota Stefana, ali mu je ugarski kralj Žigmund zauzvrat tražio Mačvu i Beograd. Izgubivši Beograd, podigao je na Dunavu novi grad – Smederevo. Ugarski kralj mu je poklonio posede u Sremu, Bačkoj i Banatu, na koje je Đurađ naseljavao Srbe. Turci su 1437. napali Srbiju i Ugarsku, kada je gotovo cela Srbija bila osvojena. Poljsko-mađarski kralj Vladislav, Janoš Hunjadi i despot Đurađ su sa velikom vojskom provalili 1443. u Tursku i pobedonosno došli sve do Sofije. To je bila tzv. Duga vojna, a mir je sklopljen 1444. posle koga je Đurađ povratio srpsku državu sa 24 grada.Đurađ nije uspeo da povrati celu Zetu, koju su u vreme propasti Srbije delom zaposeli Mlečići, a delom herceg Stefan Vukčić. Posle pada Vizantije, sultan je 1454. krenuo protiv Srbije, pod izgovorom da Đurađ održava veze sa Mađarima i neuredno plaća danak. Sultan je ponudio Đurđu mir 1456. godine, ali su Turci iste godine preko Srbije sa velikom vojskom krenuli na Mađare. Despot je prešao u Bečkerek, a njegova vojska je junački odbila Turke kod Smedereva i Beograda.