Tipičan predstavnik srpskog akademskog realizma.

Već u 14. godini, Pavle Paja Jovanović dobija prvu poruDžbinu kada je bilo neophodno izraditi kopije ikona iz Vršačke crkve po kojima bi bili izvedeni reljefi na zvonima. Posle mnogo truda, 1877. upisuje se na Opšti slikarski tečaj bečke Akademije, a zatim postaje redovan student kod Kristijana Gripenkerla. Redovne studije slikarstva završio je 1880. i nastavio da se obrazuje na specijalnom tečaju za istorijsko slikarstvo. Prvo priznanje dolazi već 1882. za sliku „Ranjeni Crnogorac“, za koju je dobio i carsku stipendiju. Zaključuje desetogodišnji ugovor sa galerijom „Frenč“ u Londonu i 1883. prelazi tamo da živi i radi. Njegove slike su se veoma dobro prodavale, što ga je oslobodilo finansijskih briga i omogućilo duga, daleka i skupa putovanja po severnoj Africi, u Grčku, Tursku, Italiju i Španiju. Gotovo svaka srpska kuća je imala neku njegovu reprodukciju sa temom iz srpske istorije ili iz narodnog života. Već 1884. izbran je za dopisnog člana Srpskog učenog društva, a 1888. i za redovnog člana Srpske kraljevske akademije. Od 1895. posvećuje se izradi istorijskih kompozicija: „Seoba Srba pod patrijarhom Arsenijem III Čarnojevićem“, „Krunisanje cara Dušana u Skoplju za cara Srba, Grka i Bugara“, „Ženidba cara Dušana sa Aleksandrom, sestom bugarskog cara“… U ovom periodu Paja se bavio i crkvenim slikarstvom: izradio je ikonostas Saborne crkve u Novom Sadu i ikonostas crkve u Dolovu, naslikao je prizore iz života Svetog Save za Sabornu crkvu u Sremskim Karlovcima. Od 1905. u stvaralaštvu Jovanovića preovlađuje slikanje portreta. Svojom kičicom ovekovečio je vladare, političare, aristokrate, bankare, naučnike, umetnike… Pred Drugi svetski rat, 1939. napustio je Beč i preselio se u Beograd. U Beč se vratio 1950. ali je sa upravom Muzeja grada Beograda dogovorio preuzimanje svoje likovne ostavštine. Legat slikara Paje Jovanovića u Beogradu otvoren je 1970. Zahvaljujući izuzetno bogatom opusu a naročito delima sa temama iz narodnog života i onim sa istorijskom tematikom snažno je i široko uticao na likovno obrazovanje, kulturu, ali i na rodoljublje naroda.